आज बिहानै mummy ले मेरो ब्यागमा मेरा लुगा हरु साथसाथै केही समानहरु पनि pack गरिदिँदै हुनुहुन्थ्यो। पुन्टेले bag pack गर्न लागेको देखेर झगडा गर्न सुरु गर्‍यो, mumy लाई समान पनि हाल्न नदिकन bag  टोकेर आफू तिर घिसार्‍यो। यो भन्दा अघिल्लो पटक दुई पल्ट सम्म पुन्टेलाई छोडेर यात्रा गर्दा उसलाई झुक्काएरै थहा नदिकन निस्किएको थिएँ म। तर यश पटक उस्ले चाल पायो, झन mumy ले थपिदिनु भो, तेरो सुमन दादा जान्छ आज काठ्माण्डौ। नबोले पनि सबै कुरा बुझ्छ पुन्टेले। अझ भनौ, जान्छु, bye, बस है! जस्ता शब्द बोल्नासाथ उसका आक्रोशहरु यसरी निस्कन्छन मानौ, उ म बिना एक पल पनि बस्नै सक्दैन र मान्दैन।
सोच्दै नसोचेको पनि हैन पुन्टेलाई यश पटक पुन काठ्माण्डौ ल्याउने भनेर, तर घर तिर गर्मीले उग्ररुप नलिनु, उसले mumy लाई अत्याधिक पछ्याउनु र Dad ले पनि भनेको मानु कारक तत्व बन्यो उसलाई उतै छोड्नु पर्ने, साथसाथै म एक्लै यात्रा गर्दै थिएं यसर्थ पनि उसलाई लिएर हिँड्नु फलामको चिउरा चपाउनु भन्दा कम हुँदैन थियो।
एकछिन उसलाई अङ्गाल्दै बसें। उसलाई जा सु गरेर आईजो भनेर बाटो तिर पठाएको बेलाँ bag अर्को कोठामा लगेर राखेँ। उ फर्कने बित्तिकै अघिको ठाँउमा राखिएको bag खोज्न थाल्यो, यताउता गरेर भुल्याएँ।
 mumy ले खुसुक्क केही पैसा हात्मा राखिदिनु भयो मेरो। म पनि सुरुक्क गोजिमा हालेँ। हरेक पटक घर जाँदा उहाँले मलाई Dad सङ्ग लुकाएर केही पैसा दिनु हुन्छ आमा को मायाले भरिएको। ९ बज्नै लागिसकेकोले mumy office को लागि हतारिँदै  हुनुन्थ्यो र ' ल राम्ररी जानू अनि पुगेर call गर्नु।  हुन्छ भनेर भने मैले। एकै छिन्मा Dad को phone आयो ल गाडी १० मिनेटमा आउँछ रे खाना खाएर बस।
मैले खाना खाएं, अलिकती आखिर बिहानै के रुच्थ्यो र धेरै न बानी नै थ्यो चाँडै खाने।
म kitchen जाँदा kitchen, baathroom जाँदा bathroom को ढोका सम्मै पछि लाग्दै थियो पुन्टे। लुगा लगाएर ready हुन्जेल सम्म Dad नि आईपुग्नु भयो र भाइ पनि कलेज बाट फर्किसकेछ।
Dad बाटो खर्छ दिनु भो, अघिल्लो पटक पठाउनु भएकै पैसा थियो यताको खर्चको लागि। अनि Bag बोकेर Dad घर बाट एकै मिनेट अगाडि main road मा निस्कनु भयो।
भाईले मुस्कुराउँदै केही पैसा राखिदियो हातमा! एस्सो खर्छ अलिअली भाईको पहिलो कमाई भन्दै।
भाइ intern गर्दै छ। पहिलो महिनामा पाएको थोरै तलब पनि उसले मेरो लागि पनि छुट्याएको देखेर साह्रै खुशी लाग्यो। यो माया प्रेम बिस्वास र सद्भाब ले झन मलाई अलि अलि कता कता emotional बनाउदै थियो। पुन्टेलाई भाइले कोठामै थुन्न लागेको थियो आफ्नो हातले उसको टाउको सुम्सुम्याउँदै ढोका ताने र निस्किएँ। भाइ पनि निस्कियो सङ्गसङ्गै म गाडी चढें। Dad र भाइ लाई bye गरे। जसै गाडी हुईकियो। मेरा आँखा रसाए तर आसुले आँखा भन्दा बाहिर आउन दिइन।
काठ्माण्डौ बस्न थालेको ६बर्ष पूरा भएर ७ बर्ष टेकिसकेछ। सुरुसुरुका दिन निकै नरमाईलो लाग्थ्यो। तर यसपाली जति घर छोड्दा नरमाईलो कहिल्यै लागेको थिएन लाग्दै थियो अझै २-४दिन बस्न पाए नि हुने।
#यात्री